trad. du turc au français

[orhan]

Est-ce que j'ai trduit bien? Est-ce qu'il y a des fautes? Merci d'avance.


Kemal Atatürk anlatıyor:

"10 Ağustos 1915. Conkbayırı'nı almak ve bütün boğaza hakim olmak için İngilizler 20.000 kişilik bir kuvvetle günlerce kazdıkları siperlere yerleşmişler, hücum anını bekliyorlardı. Gecenin karanlığı tamamen kalkmış, tan ağarmak üzere idi. 8. Tümen komutanı ve diğer subaylarını çağırdım.
Mutlaka düşmanı mağlup edeceğinize inanıyorum. Ancak siz acele etmeyin evvela ben ileri gideyim. Size ben kırbacımla işaret verdiğim zaman hep birlikte atılırsınız dedim. Bu durumdan askerlerini de haberdar etmelerini istedim. Hücum baskın tarzında olacaktı. Sakin adımlarla ve süzülerek düşmana 20-30 metre yaklaştım. Binlerce askerin bulunduğu Conkbayırı'nda çıt çıkmıyordu. Dudaklar sessizce bu sıcak gecede dua ediyordu. Kontrol ettim. Kırbacımı başımın üstünde kaldırıp çevirdim ve birden aşağı indirdim. Saat 04.30'da kıyametler kopmuştu İngilizler neye uğradıklarını şaşırmıştı. Allah Allah sesleri bütün cephelerde, karanlıkta gökleri yırtıyordu.
Her taraf duman içinde ve heyecan her yere hakim olmuştu. Düşmanın topçu ateşi gülleleri büyük çukurlar açıyor her tarafa şarapnel ve kurşun yağıyordu. Büyük bir şarapnel parçası tam kalbimin üzerine çarptı, sarsıldım elimi göğsüme götürdüm kan akmıyordu. Olayı Yb. Servet Bey'den başka kimse görmemişti. Ona parmağımla susmasını emrettim. Çünkü vurulduğumun duyulması cephelerde panik yaratabilirdi. Kalbimin üzerinde cebimde bulunan saat paramparça olmuştu. O gün akşama kadar birliklerin başında daha hırslı olarak çarpıştım. Yalnız bu şarapnel, kalbimin üzerinde aylarca gitmeyen derin bir kan lekesi bırakmıştı. Aynı gün gece yani 10 Ağustos günü beni mutlak ölümden kurtaran ve parçalanan saatimi Ordu Komutanı Liman von Sanders Paşaya hatıra olarak verdim. Çok şaşırmış ve heyecanlanmıştı. Kendileri de altın cep saatini bana hediye ettiler.

Kemal Atatürk racconte:

Le 10 aout 1915, pour prendre Conkbayırı et dominer toute la gorge, les Anglais avec une force de 20.000 personnes installés dans les tranchés creusées pendant des jours attendaient pour attaquer. Le noir de la nuit s’était levé entièrement, l’aurore était sur le point de s’éclairer. J’ai appelé le commandant de la 8 ème division et les autres officiers.
Je crois absolument que vous vaincrez l’ennemie. Seulement ne dépêchez pas il faut que d’abord j’aille en avant. Au moment où je vous fais le signe avec mon fouet vous vous jeterez tous ensemble ai-je dit. J’ai demandé qu’ils mettent au courant les soldats. L’attaque serait en surprise. Je me suis approché à pas calme, en se trainant jusqu’à 20 ou 30 mètres à l’ennemie. Il régnait un grand silence à Conkbayırı où il y avaient de milliers de soldats.
Les lèvres priaient silencieusement dans cette nuit chaude. J’ai contrôlé. J’ai tourné mon fouet en levant sur ma tête et j’ai fait descendre soudain. A 4.30 h on avait eu beaucoup de tapages, les Anglais ne savaient pas que faire. Les voix de Allah, Allah dans tous les fronts et dans le noir déchirait le ciel.
Partout il y avait le fumé et l’émotion dominait partout. Les boulets de canon de l’ennemie ouvraient de grands trous. Partout il pleuvait de plombs et de shrapnels. Un grand morceau de shrapnel s’est frappé juste sur mon cœur, je me suis ébranlé j’ai mis ma main sur mon seine, le sang coulait . C’était le lieutenant colonel Servet bey qui avait vu le fait. Je lui commandé de se taire avec mon doigt. Car être blessé ferait une panique dans le front. La montre qui se trouvait dans ma poche, sur mon cœur était déchirée en lambeaux. Ce jour-là je me suis battu plus courroucé à la tête de mes unités jusqu’au soir. Mais ce shrapnel avait laissé une tâche de sang qui n'est pas perdue pendant des mois. Le même jour, la nuit, le jour de 10 Aout j’ai fait cadeau cette montre déchirée qui m’a sauvé de la mort, à Liman von Sanders pacha, le commandant de l’armée. Il était tout surpris et émotionné. Lui aussi il m’a donné sa montre de poche en or.